De Vader en zijn kinderen

Altijd een mooi gezicht: dat hele gezin dat 's zondags naar de kerk komt: ouders en kinderen samen. Ja, dat is wat je ziet! Maar je weet niet hoeveel moeite het de ouders kost om die éne op tijd uit bed te krijgen. Op den duur 'lukte' het alleen omdat ze zeiden: zolang je bij ons woont, ga je mee! Je proefde wel het verdriet van die vader en moeder toen dat éne kind niet meer meekwam. En toen ten slotte zijn of haar naam vermeld stond in de rubriek: onttrokken. Verloren voor de kerk … Voorgoed? En ook: voor God?

Terecht zeggen we dan: wat altijd overblijft is het gebed. Tot God, die beloofd heeft dat Hij de Vader wil zijn, ook van dit kind.
Over die Vader vertelt Jezus in zijn meest bekende gelijkenisverhaal.

De vader die loslaat
Opmerkelijk is de houding van de vader als de jongste zoon duidelijk maakt dat hij weg wil.
Op de ets die Rembrandt gemaakt heeft over het moment dat hij van huis vertrekt zien we de armen van de vader naar beneden hangen. Hij doet niets. Terwijl het toch vreselijk is wat die jongen hem aandoet. Maar iemand die met een afkerig hart een eigen weg wil gaan, moet je niet met uiterlijke pressie willen tegenhouden. Dat zal niet echt helpen, en de vader in de gelijkenis doet dat dan ook niet. De Vader in de hemel doet het evenmin, en wij moesten het ook maar niet proberen.
Een afkerig hart heeft innerlijke omkeer nodig – en dat is waar Jezus van vertelt.
Op het dieptepunt van zijn leven komt de jongeman tot zichzelf. Dan zegt hij: ik zal opstaan en naar mijn vader gaan en zeggen: vader, ik heb gezondigd. En aan het eind zegt de vader: deze zoon van mij was dood en is weer levend geworden.
Opstaan, weer levend worden: horen we daar Paasgeluiden?

De Zoon van de Vader
Jezus, die deze gelijkenis vertelt, is er Zelf ook het geheim van. Deze Zoon is vertrokken uit het huis van zijn Vader naar het verre land van deze aarde om Gods verloren mensenkinderen te zoeken en te redden. Niemand was Hem daarbij te ver bij de Vader vandaan geraakt. Hij zocht mensen op in hun diepste nood.
In deze weken voor Pasen denken we er aan hoe Hij zich zelfs één maakte met ons in onze schuld. Zijn sterven en opstanding zijn het grote keerpunt: nu ligt voor ons de weg open, terug naar de Vader en naar een leven in zijn liefde. En met de kracht van zijn Geest beweegt Hij ons, op te staan en die weg ook te gaan.
Daarom is er nooit reden om te wanhopen, hoe ver weg iemand ook zou zijn. Een verloren zoon of dochter kan een mens worden die weer thuiskomt en om wie de Vader dan liefdevol zijn armen slaat. In zijn beroemde schilderij heeft Rembrandt dat prachtig uitgebeeld. Wij mogen blijven bidden om Gods wonder, ook in dát leven.
Laatsten kunnen eersten worden.

Wie is nu de verloren zoon?
En eersten kunnen laatsten worden!
Altijd trouw in vaders huis gebleven zijn en daar ijverig bezig zijn, betekent nog niet dat we op onze plaats zijn. Dat zien we aan de oudste zoon. Hij heeft het er naar gemaakt, vindt hij, om bij vader in de gunst te staan. En hij trekt dan ook duidelijk de streep tussen zichzelf en ‘die zoon van u’ – zo zet hij z’n teruggekeerde broer weg. Bij een feest waar zo’n figuur de eregast is voelt hij zich niet thuis. Hij blijft buiten.
Gedegen kerkmensen kunnen soms lijken op die oudste zoon. Alsof het zo hoort dat wij een plek hebben bij de Vader. Wij leven immers heel anders dan deze of die! Of dan ‘de jeugd’. Zo scheppen we alleen maar afstand. Terwijl we juist de verwondering moesten uitstralen over Gods onbegrijpelijke liefde voor ons. Een liefde die voorafgaat aan alles wat wij voor Hem doen. En die daarom ook openstaat voor die ander, die het er niet naar gemaakt heeft – net zo min als wij, toch?

Wiendelt Steenbergen
Ds. W. Steenbergen is emerituspredikant en woont in Zwolle

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen