Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

We hoeven geen tienden te geven

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

We hoeven geen tienden te geven

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ds. Anne van Olst, Namens de redactie: Er wordt in het Nieuwe Testament geen enkele richtlijn gegeven voor wat we geven moeten. Je kunt tenslotte beter uit dankbaarheid twee muntjes in de collectezak doen, dan een tientje terwijl je je afvraagt wat je daar toch wel niet allemaal mee had kunnen doen.

Commentaar (11) Oudste bericht eerst

15 oktober, 10.51 uur
Ds. P.W.J. van der Toorn
predikant te Heerde

Natuurlijk is het belangrijk of je met je hart geeft. Dat was uiteindelijk ook zo in het Oude Testament. Ook al voldeed je aan het geven van je tienden, daarmee kom je er niet. Zei God niet dat het gaat om barmhartigheid in plaats van offers? Maar daar moet je niet van maken dat het dus niets uitmaakt wat je geeft. God gaf die richtlijn van de tienden niet voor niets. En daarbij: Jezus vraagt niet maar een beetje van ons, Hij vraagt dat we alles aan Hem geven.

15 oktober, 10.59 uur
Ds. A. Th. van Olst
predikant te Antwerpen-Deurne

Dat klinkt toch tegenstrijdig. Inderdaad, Hij vraagt alles van ons, ons hart, ons leven, onze tijd, onze portemonnee. Maar daarmee is dan direct duidelijk dat de wet van de tienden voorbij is. Die was voor Israël, toch? De tienden dienden het sociale stelsel, de zorg voor de Levieten werd ermee geregeld. Dat geldt voor ons niet meer. Ik denk wel eens: wie hamert op de tienden kan mooi de overige 90% buiten beschouwing laten.

15 oktober, 11.08 uur
Ds. Van der Toorn

Maar dat kan ook met het eerste dat je stelt. Want dat klinkt heel vroom en waar, maar functioneert dat wel? Hebben wij met al onze rijkdom wel door dat alles van God is? Juist met geld en bezit begint het kwaad, geldgierigheid is de wortel van alle kwaad. Jezus zei dat het voor een rijke moeilijk is om in te gaan in het Koninkrijk der hemelen. Dan kun je wel zeggen dat alles Hem toebehoort, maar ga dat maar eens doen … En kijk, dan kom je op een punt dat je zegt: hoe doe je dat?

15 oktober, 11.24 uur
Ds. Van Olst

Op zich mee eens. Er zijn wel mensen die in preken liever weinig concrete aansporingen voor het dagelijkse leven krijgen uit huiver voor moralisme, wetticisme. Argument is dan vaak: als er maar liefde in je hart is, dan komt dat christelijke leven vanzelf. En toch is het dan opvallend hoeveel concrete aansporingen Paulus opneemt in zijn brieven. Blijkbaar gaat het toch niet zo vanzelf?
Zo ver ga ik dus met je mee. Maar, in 2 Korinthe 8 en 9, twee hoofdstukken die geheel over geven gaan, staat nergens iets concreets over hoeveel.

15 oktober, 11.45 uur
Ds. Van der Toorn

Behalve dan dat je er niet aan onderdoor moet gaan. De één geeft veel, de ander weinig, maar wat je geeft moet het antwoord zijn op Gods genade in Jezus Christus. Hij werd arm om zondaren rijk te maken. Je zou kunnen zeggen dat de oudtestamentische wet van de 10% is ‘overruled’ door de nieuwtestamentische eis van 100%. In wat je geeft, geef je jezelf helemaal. Daar gaat het om als er in de kerk gecollecteerd wordt. Maar deze aanwijzing doet wat mij betreft niets af aan de gedachte dat de tienden nog steeds heel nuttig zijn als richtlijn (zonder wettisch te worden).

15 oktober, 14.44 uur
Ds. Van Olst

Bedoel je met ‘nuttig’ zoiets als: we hebben het toch nodig een richtlijn te hebben, omdat we anders gemakkelijker minder dan meer dan 10% geven? Maar hoe willekeurig is dat? Iemand die de eindjes moeilijk aan elkaar kan knopen hoeft toch geen schuldgevoel te krijgen als het niet mogelijk is meer dan 5% af te staan? En iemand die per maand nogal wat overhoudt geeft misschien wel weinig als het bij 10% van het bruto of netto inkomen blijft. Liever dus geen soort ‘vlaktaks’ van 10%, alsof je daarmee de richtlijn van het Oude Testament zomaar naar de nieuwtestamentische gemeente door kunt trekken.

15 oktober, 15.10 uur
Ds. Van der Toorn

Je eerste opmerking is wat negatief gekleurd. Zo bedoel ik de richtlijn niet. En als je het hebt over iemand die de eindjes aan elkaar moet knopen, geeft 2 Kor. 8 helderheid: het is niet de bedoeling dat je er zelf aan onderdoor gaat. Dus: nee, geen schuldgevoel. Het gaat mij meer om het principe van de tienden. De HEERE heeft dat toch niet voor niets bevolen aan Israël, daar zitten toch heilige gedachten achter? Waarom zou je die richtlijn automatisch loslaten? Waarom zou je hem niet ook nu toe kunnen passen als richtlijn?

15 oktober, 15.25 uur
Ds. Van Olst

Ik heb niets tegen een richtlijn van 10%. Sterker nog: ik ben voor een richtlijn die je met jezelf afspreekt. Ik voel minder voor het lospellen van de tiendenregel uit de oudtestamentische context. Een richtlijn kan je helpen om niet maar te geven wat er over blijft. In 2 Kor. 9 staat dat de Heere de blijmoedige gever lief heeft. Je moet niet geven uit dwang (vers 7), omdat het moet. Een regel die je afspreekt met jezelf kan je pijn gaan doen, vooral als je krap zit. ‘Je moet geven totdat het pijn doet’, hoorde ik laatst iemand zeggen. Mee eens?

15 oktober, 15.43 uur
Ds. Van der Toorn

Ik kom graag zo op die uitspraak terug. Maar wat je schrijft over het doel van een richtlijn, wil ik onderstrepen. Het is namelijk de bedoeling dat het nadenken over een richtlijn ons brengt bij onze motieven en bij ons gedrag. Daar mogen christenen best eens wat vaker en dieper bij stilstaan, wat mij betreft. A) Wat geef ik eigenlijk? Geef ik inderdaad alleen maar wat er over is? Dan krijgt God dus niet meer dan de kruimels. B) Hoe geef ik? Geef ik werkelijk uit dankbaarheid, met het oog op Hem Die ons liefhad tot het uiterste? Of doet het me pijn omdat ik m’n geld zo liefheb?

15 oktober, 16.05 uur
Ds. Van Olst

Dat zijn goede vragen. Jij bent het er dus mee eens dat blijmoedig geven heel goed samen kan gaan met het brengen van offers?

15 oktober, 16.15 uur
Ds. Van der Toorn

Zeker. En dus ben ik het eens met die uitspraak dat je moet geven totdat het pijn doet. Maar dan inderdaad wel blijmoedig. Wat we geven hoort namelijk ook bij het ‘ons kruis, Hem dagelijks navolgende, vrolijk dragen’. Maar bij wat we geven mogen we nooit vergeten dat van de Heere het goud is en het vee op duizend bergen. Van Hem is de aarde en al wat zij bevat. Hij zorgt. En wie op Hem vertrouwt, wie zijn leven (met zijn portemonnee) door genade neerlegt voor God, die zal niet beschaamd uitkomen. Dat is de belofte. Daar mogen en kunnen we het mee doen, volgens mij.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 oktober 2015

De Wekker | 20 Pagina's

We hoeven geen tienden te geven

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 oktober 2015

De Wekker | 20 Pagina's