Veel vergeving – veel liefde

Het staat er echt. Jezus legt een direct verband tussen de vergeving die wij ontvangen en de liefde die wij geven. En het is geen theorie, Hij legt met deze woorden uit wat zich voor de ogen van de mensen voltrekt. Dat is ook wel nodig, wat het is – op zijn zachtst gezegd – een hoogst ongewoon tafereel.

Jezus is bij Simon uitgenodigd voor de maaltijd. Simon is een Farizeeër, maar hij houdt serieus rekening met de mogelijkheid dat Jezus ‘de profeet’ is. ‘De profeet’ was degene van wie men toentertijd in Israël verwachtte dat hij orde op zaken zou stellen. Met zijn optreden zou de eindtijd aanbreken, waarin het gedaan zou zijn met de zondaars. Eindelijk zou de rechtvaardigen recht geschieden. Zou Jezus misschien degene zijn die dit gaat doen, vraagt deze Farizeeër zich oprecht af.

De maaltijd wordt abrupt onderbroken, als zich ineens een vrouw van buiten tussen al die mannen begeeft. Ze loopt recht op Jezus af en gaat achter Hem staan, bij zijn voeten. Lukas vermeldt geen naam, maar Simon en de anderen kenden haar wel. Ze had geen goede naam, ze is een zondares met wie ‘de profeet’ zou afrekenen. Maar ze heeft een albasten kruik met mirre bij zich, waarmee ze Jezus’ voeten wil zalven. Dat kan ze doen, omdat Jezus net als de anderen aanligt, geleund op de linker elleboog, met de voeten naar achteren. Ze wil ook niet meer dan Jezus’ voeten zalven. Dat doe je bij iemand tegen wie je hoog opkijkt, in liefde en respect.
Maar als ze bij Jezus is, barst ze in tranen uit en maakt zodoende zijn voeten nat. Maar dan kun je er geen mirre op doen! Resoluut maakt ze haar haar los en droogt Jezus’ voeten ermee, om ze vervolgens te zalven. Maar een eerbare vrouw maakt haar haar niet los, zo maakt ze het alleen nog maar erger! Het is Simon wel duidelijk dat Jezus niet ‘de profeet’ is die afrekent met de zondaars …

Hij denkt het alleen maar – maar Jezus heeft hem doorzien en antwoordt hem. Hij legt Simon een simpel verhaal voor. Twee mensen die bij een en dezelfde man in het krijt staan zien geen kans te betalen. De schuld van de een is tien keer zo hoog als die van de ander, maar de schuldeiser scheldt het hun allebei kwijt. ‘Wie van beiden’, vraagt Jezus, ‘zal deze barmhartige schuldeiser het meest liefhebben?’. Het is geen moeilijke vraag. Simon antwoordt prompt: ‘Hoe meer jou kwijtgescholden is, des te groter is je opluchting – én des te intenser zijn je warme gevoelens voor degene die jou die gunst bewees!’ Het is het goede antwoord.

Het eenvoudige verhaal blijkt een spiegel, waarmee Jezus Simon naar zichzelf laat kijken. En Hij legt Simon ook uit waar hij op moet letten. Wie blij is met een gast zal zorgen dat diens voeten gewassen worden. Wie genegenheid koestert voor een gast, zal dat in een omhelzing laten blijken. Wie respect voor een gast heeft, brengt een paar druppels zalf aan op het hoofd van die gast, zodat iedereen daaraan kan merken hoezeer hij op deze gast gesteld is.
Niets van dat alles heeft Simon aan Jezus gedaan …

De liefde van de vrouw die als zondares bekendstond spreekt daarentegen duidelijke taal. Haar tranen laten haar vreugde en berouw zien. Ze is verwonderd over Gods genade voor zondaars in Christus. Ze heeft Hem intens lief, omdat Hij haar eerst heeft liefgehad. Aan haar liefdebetoon is af te lezen wie Jezus voor haar is.

Is ze nu op grond van haar liefde behouden? Nee. Jezus keert zich tot haar en spreekt haar aan: ‘Uw geloof heeft u behouden, ga heen in vrede.’ Maar waar geloof is, daar werkt het door de liefde … De liefde is de graadmeter van het geloof.

G.C. den Hertog
Ds. G.C. den Hertog is emeritushoogleraar systematische vakken aan de Theologische Universiteit Apeldoorn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen