Op doorreis

Toen het volk Israël eindelijk het beloofde land binnentrok, vond de verdeling plaats. Dat gebeurde niet willekeurig, elke stam kreeg een eigen gebied toegewezen. Dat was een onvervreemdbaar eigendom, dat steeds overging van vader op zoon. Daarom werd zo’n stuk land een erfdeel genoemd. Alle eeuwen door bleef dat het bezit van dezelfde familie. Nu kon het gebeuren dat iemand in ernstige financiële problemen raakte. Zo nijpend dat hij zich gedwongen zag zijn erfdeel te verkopen. Daarmee raakte het erfdeel mogelijk buiten de stam. Bovendien had de verkoper geen zelfstandige mogelijkheden van bestaan meer, hij raakte afhankelijk van anderen. Tevens kreeg degene die het stuk land had gekocht steeds meer macht en invloed. Hier zien we hetzelfde als in onze tijd: er zijn mensen die arm zijn en steeds verder verarmen en er zijn mensen die rijk zijn en steeds rijker worden. Enerzijds verpaupering, anderzijds machtsconcentratie. Het Westen dat zich verrijkt ten koste van de derde wereld.

God, Die een rechtvaardige Heere is, had in deze kwalijke ontwikkeling voorzien. Hij stelde het jubeljaar in. Dat was het laatste jaar van een periode van 50 jaar. In dat jaar moest alle bezit weer overgedragen worden aan de oorspronkelijke eigenaars, zonder betaling. Vanzelfsprekend had deze regeling wel tot gevolg dat naarmate het jubeljaar naderde, de waarde van de bezittingen daalde. Dat was het sociale beleid van God. Zo werden onderdrukking en uitbuiting voorkomen. De machtige ‘bv’s’ werden na 50 jaar teruggebracht tot aanvaardbare proporties en de maatschappelijk mislukten kregen een nieuwe kans.

Behalve dat de Heere in Zijn wijsheid en liefde zorgde voor sociale gerechtigheid, had het jubeljaar ook nog een ander aspect. De Heere geeft aan waarom Hij zo handelt: ...omdat gij vreemdelingen en bijwoners bij Mij zijt. Dat typeert het leven van iemand die God liefheeft: die voelt zich in deze wereld een vreemdeling. Hij is hier tijdelijk, op doorreis naar zijn Vaderland. Het is echter niet ondenkbeeldig dat we dat wel eens vergeten. We kunnen opgaan in onze rijkdom en welvaart. Dan leven we voor het hier en nu.
Nu gebruikte de Heere het jubeljaar om dat besef van vreemdelingschap levend te houden. Al had iemand veel bezit vergaard, toch wist hij dat het van voorbijgaande aard was, het moest allemaal teruggeven worden. Zijn rijkdom was betrekkelijk. Zo werd tegengegaan dat het hart erop werd gezet.

Het jubeljaar leert ons op de juiste wijze met ons bezit om te gaan. Tevens is het een opwekking: Zoek de dingen die boven zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen