Stevige uitdagingen bij werkgelegenheidsprojecten

André Harkes is projectleider van Job Booster Bangladesh. Het Job Booster-project in Bangladesh staat nog in de kinderschoenen.
Cees Oosterhuis is projectleider van Job Booster Burkina Faso. In Burkina Faso draait het Job Booster-project ruim een jaar succesvol.

KUN JE KORT OMSCHRIJVEN WAT WE DOEN IN HET LAND WAAR JIJ PROJECTLEIDER BENT?
Cees: ‘Burkina Faso is een arm land. De laatste tijd is het er onrustig. Voor jongeren kan een hopeloze situatie aanleiding zijn om op andere manieren ‘aan de slag’ te gaan dan wij graag zien. Daarom zetten wij ons in voor perspectief voor deze doelgroep, door het bemiddelen tussen jongeren en potentiële werkgevers. Als bij die bemiddeling nog training nodig blijkt, bieden we die aan via één van de vakscholen in ons netwerk.’
André: ‘Toen ik in Bangladesh was, zag ik armoedige leefomstandigheden. Per jaar komen er hier zo’n 2,2 miljoen jongeren bij op de arbeidsmarkt, op zoek naar een baan. We hebben veel ervaring met vakonderwijs via onze partner CSS, maar zó veel jongeren die een baan zoeken: dat zette ons aan het denken. Kunnen we niet meer doen dan enkele honderden jongeren per jaar aan het werk helpen?’

DE MARKTGERICHTE JOB BOOSTER-AANPAK: HOE GAAT DAT IN Z’N WERK?
Cees: ‘We kenden al verschillende vakscholen en bedrijven in Burkina Faso. Ook hier vroegen we ons af: kunnen we niet meer doen? We zijn op zoek gegaan naar meer partners en bedrijven die jongeren willen plaatsen, ook als ze uit een kansarme omgeving komen. Dat is echt anders dan jongeren opleiden en hopen dat ze een baan vinden. We kregen een subsidie van een groot fonds uit Noorwegen, waardoor we in één keer een team mensen konden aannemen in Burkina Faso. We zijn nu ruim een jaar met elkaar aan het werk en dat gaat heel goed! We hebben in 2018 al meer jongeren aan het werk gekregen dan in de voorgaande jaren. In 2019 gaan we waarschijnlijk over het aantal van 2018 heen.’
André: ‘Vanuit het project in Burkina Faso kijken we af bij het project in Bangladesh. We zijn nu in de verkennende fase waarin we ook in Bangladesh zo’n kring van partners willen samenstellen. Gedeelde waarden zijn daarbij belangrijk, want we trainen jongeren ook in aanvullende competenties, waarin de identiteit naar voren komt. Samen met de partners kijken we naar de kansen die het land biedt. Toerisme is bijvoorbeeld in opkomst. We kijken niet alleen naar waar de meeste jongeren werk kunnen vinden, maar ook of dat past bij wat we willen bereiken. Dat levert wel stevige dilemma’s op: ga je alleen voor een baan en inkomen voor een jongere of houd je een bepaalde standaard aan voordat je iemand aan een werkgever koppelt? Waarmee is iemand echt geholpen?’

WELKE UITDAGINGEN ZIE JE VOOR DE KOMENDE TWAALF MAANDEN?
Cees: ‘De uitdaging die André noemt, hebben we ook in Burkina Faso. Wanneer is een baan een eerlijke baan? We hebben afgelopen jaar een relatie opgebouwd met verschillende werkgevers, onder andere een openbaarvervoersbedrijf, verschillende mijnbouwbedrijven en een teeltbedrijf. Zij hebben regelmatig nieuwe werknemers nodig met de juiste vaardigheden, waarin Job Booster kan voorzien. Door de relatie kunnen we het gesprek voeren over salaris en werkomstandigheden. Zo zorgen we er niet alleen voor dat jongeren een inkomen kunnen gaan verdienen, maar ook dat dat onder gezonde voorwaarden gebeurt. Een grote pre die we hebben, is dat de overheid van Burkina Faso onze aanpak bijzonder waardeert. Daardoor hebben we goede ingangen bij bedrijven. Samenwerken met de overheid opent veel deuren.’
André: ‘We zoeken in Bangladesh naar hoe we het meest voor het land en de jongeren kunnen betekenen. Zijn er regio’s waar nog helemaal niets is voor jongeren, zogenaamde ‘witte vlekken’? Die kunnen geografisch bepaald zijn, maar ook betrekking hebben op een bepaalde sector. Ik geloof erin dat Job Booster zo’n witte vlek aanpakt, namelijk de koppeling van kansarme jongeren aan werk.’

Lifestory

'Ik hoop later anderen een werkplek te kunnen bieden in mijn eigen bedrijf.'
Nilkontho (19) uit Khulna, Bangladesh

‘Mijn school heb ik nooit afgemaakt, omdat er niet genoeg geld voor was. Twee jaar geleden hoorde ik via via over het Hope Technical Institute, waar de kosten voor technische opleidingen lager zijn dan bij andere instituten. Ik werd er toegelaten en volgde een cursus voor monteur Koeltechniek & Airconditioning. Ook kreeg ik les in extra vaardigheden, zodat ik de juiste werkhouding ontwikkelde en bijvoorbeeld leerde sollicitatiegesprekken te voeren. Bij Hope was ook veel kennis over de arbeidsmarkt. Ik had na mijn opleiding al snel een baan gevonden, waar ik ontzettend blij mee ben.
Mijn vader was eerst de enige kostwinner in ons gezin. Nu betaal ik uiteraard ook mee, dat doe ik met liefde. Mijn vader weet dat het mijn droom is om ooit een eigen bedrijf te starten. Ik weet dat hij me hier graag financieel bij wil helpen, maar ik wil dat echt op eigen kracht doen. Daarom zet ik maandelijks een bedrag opzij. Ik hoop later anderen een werkplek te kunnen bieden in mijn eigen bedrijf. Jongens zoals ik, die hard willen werken voor een betere toekomst!’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen