Een werkelijk schitterend boek

Dichter en schrijver Willem Jan Otten heeft een liefdesverklaring aan het kerkelijk jaar geschreven in de vorm van dit essay. Volgens Otten is het kerkelijk jaar een groot kunstwerk, te vergelijken met een partituur. Het vraagt erom, tot praktijk te worden gemaakt, uitgevoerd te worden. Het boek ontstond uit een serie overwegingen die de rooms-katholieke Otten tijdens de coronapandemie schreef over ‘de mis die wij missen’. Dat ‘missen’ is voor Otten belangrijk, want geloof heeft met verlangen en missen te maken, niet zozeer met iets in handen hebben. Discipel Petrus is daarvan het voorbeeld. Bij de verheerlijking op de berg wil hij de zaak nog fixeren, vastzetten: ‘Laat ons tenten maken.’ Maar dat gaat niet. Juist als Petrus overboord zakt en wegzinkt, blijkt zijn geloof. Hij roept immers om Jezus’ hulp. In de grootste twijfel kan hij niet aan Gods bestaan twijfelen, maar roept hij Hem aan. Deze aard van geloof mag juist christelijk-gereformeerden aanspreken. Het geloof is niet gearriveerd, het is geen set ijzeren zekerheden, maar de gelovige is degene die God niet laat gaan, tenzij Hij hem zegent.

Voor Otten liggen geloof en poëzie dicht tegen elkaar aan. Geloofstaal reikt namelijk net als poëzie voorbij de werkelijkheid zoals die zich materieel en evident aandient. Je reikt boven je macht, je spreekt woorden die je niet compleet kunt bevatten. Het geheim wordt nooit opgeheven, maar het blijft in stand. Uiteraard betrekt Otten dat ook op de eucharistie, de mis. Maar wat hij daarover schrijft, laat zich ook op een gereformeerde preek toepassen: het gaat er niet om het mysterie uit de doeken te doen, maar om het te verhelderen. Wie in de preek iets uit de doeken doet, heeft het verklaard, het heeft geen geheimen meer. Maar verhelderen heeft te maken met een nieuwe belichting waardoor oplicht wat je tevoren niet zag, zonder dat je ooit uitgekeken raakt.

Dit is werkelijk een schitterend boek, niet alleen vanwege de inhoud, maar ook vanwege de rake taal waarmee dichter weet te typeren. En juist in poëzie geldt dat vorm en inhoud niet van elkaar los te maken zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen