Met wat voor ogen kijken we?

In Genesis 13 lezen we van problemen tussen Abram en zijn oomzegger Lot. Het zijn in zekere zin luxeproblemen. In Genesis 12 lazen we van hongersnood, van wegtrekken naar Egypte, maar ze zijn weer terug en we horen dat Abram erg rijk was en dat ook Lot in de voorspoed deelde. Maar hun herders krijgen het met elkaar aan de stok, en Abram begrijpt dat het zo niet verder kan. Hij doet Lot het voorstel om op veilige afstand van elkaar te gaan leven. Hij laat de keus aan zijn neef: ga jij naar het noorden, dan ga ik naar het zuiden, of omgekeerd. Abram gaat ervan uit dat Lot in het land van de belofte blijft wonen. Wat maakt dat land van de belofte bijzonder? Dat zijn niet de natuurlijke eigenschappen van dat land, maar enkel en alleen dat het de ruimte is die de Here aan Abram heeft gegeven om daar met Hem te leven. Het is het Woord, de belofte van de Here die dat land maakt tot wat het is. En dat Woord bepaalt en doortrekt ook heel het leven, het geeft er richting en inhoud aan.

De Bijbelschrijver vertelt dat Lot ‘zijn ogen opsloeg’, maar niet om ze verwonderd en dankbaar over het land van Gods beloften te laten gaan.

Nee, hij kijkt naar beneden, waar de Jordaan stroomt. Het is daar ‘rijk aan water’, ‘als de hof des Heren’ in Genesis 2 en 3 die door rivieren omstroomd werd, of ook als het land Egypte dat de Nijl als levensader heeft. Die verwijzing naar de Nijl herinnert ons eraan dat we in de wereld van na de val zijn. Daarin kan een rivier je ertoe verleiden te denken dat je zaaien en oogsten naar je hand kunt zetten. Je hoeft er niet, zoals in het land van de belofte, te leven van de regen van boven en van de bronnen, van wat de Here geeft.

Wat Lot doet heeft veel weg van wat we in Genesis 3 over Eva lezen. Daar peutert de slang haar weg uit de geborgenheid in het Woord van God, en verleidt haar ertoe om op haar eigen oordeel af te gaan. Eva ziet dat de boom goed was om van te eten, een lust voor de ogen. Ze kijkt met het ‘blote oog’, ze heeft zich laten weghalen uit het Woord van God, uit de vertrouwelijke omgang met Hem.

Genesis 13 brengt Genesis 3 dichtbij, het wordt ons verhaal. Als we de grote wereld van de politiek en de kleine wereld van ons eigen bestaan waarnemen zoals Lot dat deed, ga je voor wat je ziet, direct ervaart, wat ‘goed voelt’. Dan maal je er niet om dat – zoals vers 15 zegt – de mannen van Sodom zeer slecht waren en zondig tegen de Here. Je denkt dat je het wel redt. Of – erger nog – je maakt er niet zo’n punt van. Je kijkt niet naar jezelf en je leven en alles om je heen met ‘verlichte ogen van het hart’ zoals Gods Geest ons die geeft. Het is daarom ook een dringende vraag aan ons: Met wat voor ogen kijken wij?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen