Over storm en stilte

Dat laatste zien we in de geschiedenis van de storm op het meer van Galilea. Als kind vond ik dat één van de mooiste verhalen uit het Evangelie. Als we thuis aan tafel deze geschiedenis uit de kinderbijbel lazen, trokken vooral de indrukwekkende illustraties mijn aandacht. Wat een huizenhoge golven, maar ook: wat een machtige Heere Jezus Die slechts met een paar woorden de storm tot stilte brengt.

Zomaar opeens

Het is een drukke dag geweest voor de Heere. Een dag die vooral in het teken stond van onderwijs geven over het Koninkrijk van God. Hij maakte daarbij graag gebruik van gelijkenissen, zoals bijvoorbeeld van een zaaier die op zijn land aan het zaaien was. Om zo veel mogelijk mensen toe te spreken, ging Hij in een schip van één van Zijn leerlingen. De verzamelde menigte op de oever kon Hem op die manier zien en horen. Het is nu avond geworden. Jezus gaf opdracht om over te varen naar de overkant. De mensen bleven achter, al waren er ook die in een scheepje stapten en dicht bij Hem probeerden te blijven. Opeens stak er een zware storm op. Dat was niet ongewoon op het meer van Galilea. Het weer kon zomaar omslaan.

Dat het om een hevige stormwind ging, bleek wel uit de reactie van de leerlingen. Die waren als vissers natuurlijk wel wat gewend. Maar nu ontstond er paniek: de golven sloegen over in het schip, zodat het snel begon vol te lopen. Schipbreuk dreigde!

Zomaar opeens wordt een rustige vaartocht een tocht vol gevaar. Zoiets kan ook nu gebeuren en misschien is het al onze ervaring: zomaar opeens breekt de storm los. Je dierbare man, je lieve vrouw werd plotseling of na een ziekteperiode weggenomen. Je kind, waarvan je met liefdevolle verwachting naar zijn of haar geboorte uitzag, kwam levenloos ter wereld. Dat ongeluk veranderde in een ogenblik je leven: sindsdien ben je beperkt in je bewegingen. Die reorganisatie, waarvan je eerst dacht dat die voor jou geen gevolgen zou hebben, kostte je toch je baan. Je voelde je gezegend met een goede gezondheid, maar toen kwam bij een bevolkingsonderzoek aan het licht dat je ernstig ziek bent en intensieve behandelingen volgden. Op een dag zei je man, je vrouw totaal onverwachts: ik zie ons huwelijk niet langer zitten … Zomaar opeens kan de storm losbreken …

Vertwijfeling

De leerlingen raakten vertwijfeld tijdens de zware storm. Ze vreesden dat ze met man en muis zouden vergaan. Maar: ze hadden toch Vaders Zoon aan boord? Jawel, maar Hij sliep. In het achterschip lag Hij te rusten van de lange dag. Hier zien we opnieuw dat de Heere Jezus ook gewoon mens was. Net als wij had Hij van tijd tot tijd rust nodig. Rust, om wat gebeurd en gedaan is, te verwerken. Rust, om nieuwe krachten op te bouwen.

Maar: Hij merkte toch dat er een enorme storm was opgestoken en dat het schip op en neer werd geslingerd door de hoge golven? Inderdaad: het kan Hem niet ontgaan zijn. Toch bleef Hij rustig slapen. Dat gold niet voor Zijn leerlingen: een en al onrust beheerste hun hart! Ze begonnen Hem wakker te maken en zeiden tegen Hem: ‘Meester, bekommert U Zich er niet om dat wij vergaan?’ Markus beschrijft het eerlijk en hij kan het weten omdat hij het uit de mond van niemand minder dan Petrus heeft gehoord.

Vertwijfeling bracht een diep verwijt voort. Ze wierpen Hem voor de voeten dat Hij Zich niet om hen bekommerde. Eigenlijk zeiden ze: ‘Raakt het U niet dat we zo meteen zullen omkomen? Waarom doet U niets?’ Gingen ze te ver met dit verwijt? Als antwoord zou een wedervraag gesteld kunnen worden: zou de Goede Herder ooit iets te verwijten zijn? Hier blijkt dat ook ervaren, moedige en gelovige vissers weleens dingen zeggen waarvan ze later spijt zullen hebben gekregen. Aan de andere kant: ze verwachtten de hulp toch van de Heere. Hun bittere woorden waren niet zonder geloof, al was dat geloof op dat moment niet veel groter dan een mosterdzaadje. Als de storm losbreekt in ons leven, raken we net als de leerlingen behoorlijk van ons stuk. En vertwijfeling kan zomaar tot onterechte verwijten leiden. Zeker als het lijkt alsof Hij maar gewoon blijft doorslapen in mijn nood …

Aanslag

Luther heeft eens gezegd: ‘Met Jezus aan boord kun je rekenen op storm, want de duivel gaat nooit op een lege boot af’. Je levensschip is met goud geladen als de Heere werkelijk aan boord is gekomen. Maar dan krijg je zeker te maken met aanvechtingen van de boze die als een zeerover niet op lege, maar volgens Luther op met kostbaarheden geladen schepen afkomt. Zou je in deze geschiedenis daarvan een bewijs kunnen zien? Het lastige is wel, zo schreef iemand anders, dat we vaak niet meteen weten wie er achter een storm zit. In het boek Jona is sprake van een storm, die tot schipbreuk leidde. Uiteindelijk bleek God erachter te zitten en kwam er ook redding door middel van een grote vis. Die storm en redding werden door Hem gebruikt om de profeet tot inkeer te brengen.

Maar een storm kan inderdaad evengoed een aanslag van de boze zijn. Volgens de genoemde schrijver is dat hier het geval. Hij noemt twee redenen voor die aanname: Jezus gaat straks de wind en zee bestraffen. Het woord voor ‘bestraffen’ wordt in het Evangelie volgens hem steeds gebruikt wanneer Hij mensen van demonen bevrijdt.

En in de tweede plaats: wat gaat Jezus doen aan de overkant? Hij gaat een man bevrijden van demonen en maken tot een evangelist. Jezus gaat het rijk van satan afbreken in Gadara. En dat zou dan de reden zijn waarom die een wanhopige poging doet om dat te voorkomen. Hij lijkt te denken dat Jezus’ missie aan de overkant gaat mislukken wanneer het schip dat Hem daar brengt, ten onder gaat.

Stilte

Wanneer de Heere Jezus wakker gemaakt is, brengt Hij ogenblikkelijk de storm en golven tot bedaren. Hoe? Door slechts de woorden te spreken: ‘Zwijg, wees stil’. De storm ging liggen, de golven vlakten af. Meestal gaan die twee nooit meteen samen: eerst neemt de wind af en pas later komen de golven tot rust. Maar in dit geval gebeurde het wel beide tegelijk.

Iemand schreef: ‘Er zijn moeders die tranen drogen. Kundige mensen die machines repareren. Chirurgen die ziek weefsel verwijderen. Therapeuten die familieproblemen helpen oplossen. Maar God is nodig om het weer te veranderen’. En is dat niet waar? Al in het Oude Testament wijst de dichter van Psalm 107 erop, dat God een stormwind doet opsteken die de golven hoog opheft. Maar dat Hij ook de storm tot stilte brengt, zodat die golven zwijgen. En ook de dichter van Psalm 65 belijdt: God stilt het bruisen van de zeeën en hun golven. Als Jezus hier datzelfde doet, bewijst Hij God te zijn. Dat is het belangrijkste wat het stillen van de storm laat zien.

Deze majesteitelijke en machtige Heere en God kan en wil ook te midden van de stormen in ons leven windstilte geven. Hij nodigt ons uit: ‘Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven’ (Matth. 11:28). Hoe Hij die dan geeft? Door Zijn Woord en Geest. Nee, dan zijn de vragen meestal niet opgelost, maar is er wel een diepe rust in ons hart gekomen. Rust, omdat ons hart zich weer leerde toevertrouwen aan Hem, Die boven alles staat. En Die veiligheid en uitzicht biedt. Was het niet Willem van Oranje die als lijfspreuk had: ‘Rustig te midden van de woelige baren’? Die rust geeft Hij, Die met slechts enkele woorden toen wind en water het zwijgen oplegde. En Die nu windstilte brengt door krachtige bemoedigingen vanuit Zijn Woord, zoals bijvoorbeeld aan het eind van het Evangelie in Mattheüs 28 te lezen valt: ‘En zie, Ik ben met u alle dagen, tot de voleinding van de wereld’. Alle dagen, dus ook waarin stormen over ons leven gaan.

Onderwijs

Het heeft altijd de aandacht getrokken dat Jezus na het stillen van de storm Zijn leerlingen vroeg: ‘Waarom bent u zo angstig? Hebt u dan geen geloof?’ Het leek een weinig pastorale benadering te zijn. Immers: wie zou niet angstig zijn geweest als zo’n zware storm uit het niets losbreekt? En wie zou op zo’n moment gezegd hebben: ‘Geen zorgen, want we hebben Vaders Zoon aan boord?’

De vraag is wel gesteld: wilde Jezus hier nu zeggen dat de leerlingen te bestraffen waren vanwege hun angst? Mogen gelovige mensen dan geen angst meer hebben? Het boek van de Psalmen geeft daarop duidelijk antwoord: ook gelovigen kunnen en mogen uiting geven aan gevoelens van angst en vertwijfeling. Dat is immers in meer dan één Psalm het geval.

Maar wat wilde Jezus dan met deze woorden bereiken? De Goede Herder, Die weet hoe Hij Zijn schapen moet leiden, had als doel Zijn leerlingen te onderwijzen. Prof. Van Bruggen wijst er in zijn commentaar op dat Jezus bevolen had dat ze naar de overkant moesten varen. De leerlingen moesten gaan begrijpen dat niemand dat bevel ooit kan keren, ook storm en zee niet. Wat de Meester opdraagt, zal gebeuren! Juist dat is wat Hij hun door dit wonder wilde leren: niets kan Mijn missie doen stranden. De leerlingen zouden straks best het een en ander gaan meemaken op reis achter Hem aan. Maar door de stilling van de storm wilde Hij hen tot hun onderwijs en bemoediging laten weten: Mijn plannen falen niet. Ook in de angstige momenten die er nog zouden gaan komen, zouden ze dit voor ogen moeten houden en daarop leren vertrouwen.

Hoe bijzonder: een gebeurtenis die satan bedoelde om Jezus en de voortgang van Zijn Koninkrijk te dwarsbomen werd door Hem omgebogen en gebruikt om Zijn heerlijkheid te tonen en de leerlingen te onderwijzen. En dit onderwijs geldt nu ieder die de Heere volgt en dient. Onder alle omstandigheden mag het vertrouwen toch de overhand krijgen dat alle verwoestende machten die storm en hoge golven veroorzaken, uiteindelijk het zwijgen zal worden opgelegd. Soms krijgt in een storm dat vertrouwen heel snel weer de overhand, soms duurt dat wat langer.

Verwondering

Het wonder leidde tot verwondering: Wie is toch Deze, dat zelfs de wind en de zee Hem gehoorzaam zijn? Het zal gezegd zijn door de leerlingen tegen elkaar, maar niet minder door al degenen die op de scheepjes in hun nabijheid voeren. Die hadden immers hetzelfde meegemaakt?

Later zal de storm over Jezus Zelf losbreken, als Hij gevangen en gekruisigd wordt. Dan gaan de baren van Gods toorn over onze zonden over Hem heen. Satan verzoekt Hem dan als geen ander. Zie hoe angsten Hem kwellen en benauwdheid bloed uit Zijn aders perst. Hij lijkt ten onder te gaan, maar niets is minder waar. Op de derde dag zoeken vrouwen tevergeefs de Levende onder de doden. Zonde, dood en satan hebben het onderspit gedolven. De machten, die meer dan eens stormen veroorzaken, zijn tot zwijgen gebracht en zullen daarom straks finaal tot zwijgen gebracht worden. Straks, als de jongste dag is aangebroken.

Wie is toch Deze? Het is een vraag waarop iedere lezer van het Evangelie zelf een antwoord mag geven. Het antwoord van wie Hem volgen is duidelijk: ze belijden de Heere Jezus als de Zoon van God en vertrouwen zich aan Zijn zorg en ontferming toe. Geven zij niet het enig juiste antwoord?

In deze serie artikelen bekijken we verschillende wonderen in de Bijbel. Wat zegt de Bijbel over specifieke wonderen? Hoe zien wij God en Zijn Koninkrijk oplichten in wonderen? En wat zeggen deze wonderen ons vandaag de dag?

Vandaag deel 1: het reddingswonder van de stilling van de storm in Markus 4:35-41.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen