‘Meegenomen in de lofzang’

Elja deed een paar jaar geleden belijdenis van haar geloof in de CGK te Soest. Daarna ging zij Nederlands studeren in Utrecht. Toen ze eenmaal student was, werd haar geloof aan het wankelen gebracht.

Geloofstwijfel

Ze vertelt: “Tijdens mijn studie kreeg ik te maken met geloofstwijfel. Het geloof was in het leven dat ik doordeweeks had niet meer vanzelfsprekend, maar juist iets aparts. Hier kwam bij dat ik voor mijn studie natuurlijk allerlei klassieke teksten moest lezen en interpreteren. Dan komt ook de authenticiteit van de tekst ter sprake. Al snel kwamen bij mij dan ook grote vragen op: Is de Bijbel wel waar? Hoe zit het met Bijbelteksten die elkaar lijken tegen te spreken? En als de Bijbel misschien niet authentiek is: bestaat God dan wel?”

Geloofsopbouw

Ging de kerkgang je niet tegenstaan in de tijd dat je aan je geloof twijfelde?

“Nee, juist niet! In de tijd dat ik geloofstwijfels had, vond ik het toch fijn om naar de kerk te gaan. Gewoon om er te zijn en de dienst mee te maken. Niet in je eentje, maar met al die mensen om je heen die je goed kent, die hetzelfde belijden en in dezelfde God geloven.

Het is zo mooi als je door de preek, of door een psalm of lied, geheel onverwachts, geraakt wordt. Of – als het jou niet zoveel doet – dat je wel ziet, dat een ander gemeentelid tot tranen toe geroerd is door de preek, of vol overgave de lof van God bezingt. Zo word je meegenomen in de lofzang van de gemeente, ook als je die lof soms zelf maar moeilijk over je lippen krijgt.

Soest is een kleine, warme gemeente waardoor je een hechte band hebt met elkaar. Dat nodigt uit om na afloop van de dienst na te praten over wat jou of juist die ander zo geraakt heeft. Zo merk je dat het geloof bij de ander ‘echt’ is. Je beseft dan dat God het is die in de gemeente werkt, en ook jou niet loslaat. Zo ervaar ik het ook: ik kom niet los van Jezus Christus, omdat Hij mij niet loslaat. Of ik het nu snap of niet. Ik kan niet meer niet geloven.”

Rustpunt

De zondag probeert Elja als rustpunt in de week te houden. “Op zondag studeer ik bewust niet. Ik merk dat ik het nodig heb om een dag in de week te hebben waarop ik echt probeer tot rust te komen en ruimte te laten aan God. Zo probeer ik de inhoud van de kerkdiensten mee te nemen in de dag zelf en daarna de nieuwe week in. De zondag geeft me het zetje in de rug om de drukte van alledag weer in te gaan.”

Tot slot wil Elja juist ook jonge mensen bemoedigen om naar de kerk te blijven gaan: “In een periode dat het moeilijk was om te geloven, heb ik ervaren dat God werkt, juist door de kerkdienst. Als je je als jongere afvraagt waarom je nog naar de kerk zou gaan, weet dan dat wanneer je niet gaat, je het niet de kans geeft om wél geraakt te worden. Ik zou zeggen: Laat je verrassen en kom naar de kerk, het is echt waardevol!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen