Hoe een vreselijke crisis ook positief aangewend kan worden

Het coronavirus heeft verschrikkelijke gevolgen: ernstig zieken en overledenen, eenzaamheid bij ouderen, bedrijven die kapot (dreigen te) gaan, en de zware inspanning in de zorg en veiligheid. Het is allemaal waar en bijzonder verdrietig, maar mag ik daarnaast twee positieve zaken noemen, die mij opvallen?

Deze crisis heeft gezorgd voor het verminderen van taboe en schaamte en daarnaast voor een zichtbaar beeld van de werkende arme. Mensen schamen zich ervoor om hulp te vragen en bij de overheid aan te kloppen. We weten uit onderzoek dat het gemiddeld vijf jaar duurt voordat mensen die in de schulden zitten zich melden voor hulp. In die tijd is de schuld gigantisch gegroeid. Het moeras van schulden waarin je zit zuigt je vast en als het echt niet anders kan, bijvoorbeeld door een dreigende huisuitzetting, dan zoekt men hulp. Waarom toch, taboe en schaamte? In deze coronacrisis lijken die er niet te zijn; men meldt zich massaal voor hulp bij de overheid. En terecht, laten we dit vasthouden, want uitstel betekent meer maatschappelijke kosten en ook veel persoonlijk leed.

Het beste voorbeeld hiervan zijn de ‘werkende armen’. Wij noemen hen zo omdat naast mensen in de bijstand (en ouderen met alleen een AOW) er ook ZZP’ers, flexkrachten en onder nemers zijn die eigenlijk zo weinig verdienen dat ze arm genoemd kunnen worden. Maar zij waren eerst niet in beeld. En dat is nu anders geworden. Bij ons Regionaal Bureau Zelfstandigen in Rotterdam hebben zich meer dan 20.000 mensen gemeld voor noodsteun. Waarom wil de overheid deze mensen in beeld hebben? Mag ik een voorbeeld geven? Ik sprak een vrouw die een goede baan had gehad. Toen ze die baan verloor en niets nieuws kon vinden, raakte ze depressief. Ze sloot zich af. Verwaarloosde zichzelf en haar huis. Ze draaide het lichtbolletje uit de lamp in de gang, want dan hoefde ze de stapel rekeningen en brieven niet meer te zien. Haar huis brandde af. Ze zei mij: ‘Die brand, dat was het beste wat mij kon overkomen. Anders was ik voor alles blijven weglopen en zat ik nog steeds in de problemen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen