Aan tafel bij de Koning

Hoop en vrees
De gelijkenis van de koninklijke bruiloft zit vol met spanning. Wie zich ermee bezighoudt wordt heen-en-weer geslingerd tussen hoop en vrees.
Ga maar na! Aan de ene kant; de pracht en praal van die bruiloft. En die geweldige boodschap van de koningsknechten: Kom tot de bruiloft! Dat is een hoogtepunt. En aan de andere kant; die lompe, botte afwijzing door de genodigden.
De moord op de boodschappers. De wraak van de Koning die hun stad verwoest en hun levens neemt. Want Gods oordeel gaat over die weigeraars.
Wat een dieptepunt!
Wat kun je als heraut je hart vasthouden wanneer je merkt dat je boodschap wordt verworpen. Omdat je wéét van de wraak van God. Want die komt. Onherroepelijk. Als je daar aan denkt - dan vrees je voor het leven van je hoorders. Maar gelukkig grijpt de Heere Zelf in. Hij zorgt voor een nieuw hoogtepunt. Zijn tafel zal vol worden met gasten. Het bruiloftsfeest zal niet mislukken!

Ze komen!
Opnieuw stuurt de Koning Zijn knechten er op uit. Voor de derde keer! God houdt dus vol. Hij dringt aan. We komen zo maar niet van Hem af. Hij is taai van geduld.
Deze keer moeten Zijn knechten de straat op. Wat een verrassing! Laatsten zullen eersten worden. En eersten laatsten. Want de knechten gaan de genoden van het eerste uur voorbij! Verbondskinderen - zij die het meest in aanmerking kwamen voor de uitnodiging - worden overgeslagen. Ze zijn het niet waard uitgenodigd te worden, stelt de Koning vast.
Waarom niet?
Waren ze te slecht?
Waren ze niet kerks genoeg?
Nee, dat was het niet.
Wat dan wel?
Dit - dat ze de uitnodiging verwierpen. Dat was de enige oorzaak van hun ondergang. Niets hadden ze mee hoeven te brengen naar de bruiloft.
Kómen - dat was het enige wat ze te doen hadden. Kómen - uit liefde en respect voor de Koning.
Kómen - vol blijdschap en verlangen naar de gemeenschap met Hem aan Zijn tafel.

Maar deze keer gaan de boden hen voorbij. Nu zijn ze op zoek naar het loslopend volk van de straat.
De heidenen.
De bedelaars.
De lammen, kreupelen, blinden.
De losse werklui, die vlassen op een baantje voor een dag.
De knechten roepen; kom tot de bruiloft! De Koning nodigt u uit!
Wie, wij?
Ja, jullie!
Ja, u!
Arme van geest.
Gebrokene van hart.
Hongerend en dorstend naar de gerechtigheid.
U hebt het niet breed?
Jij hangt armoeiig rond op straat?
Geestelijk verschopt en verarmd?
Luister dan eens!
U wordt genodigd tot de bruiloft! Ziet u het paleis dan niet, daar in de verte? En dat gejuich van de feestgangers - hoort jij 't niet?
U zegt; zo'n koninklijk feest - daar kom ik toch niet voor in aanmerking?
Nee?
Wie dan wel?
Iedereen wordt toch uitgenodigd?
'Zovelen als gij er zult vinden, roept ze tot de bruiloft!' Kwaden én goeden.
Kerkmensen én wereldlingen.
Farizeeën én tollenaars.
Het komt er op aan de uitnodiging ernstig te nemen. Dat wil Christus ons duidelijk maken. U doet God éér aan door naar de bruiloft te komen.
Doe je dat niet - dan versmaad je Gods genade. En zonder genade valt er niet te leven. En zeker niet te sterven. Wie kan zonder genade het oordeel van de Koning doorstaan?

Hoe komen ze?
Gelukkig - ze komen. Nee, het is geen verheffend gezelschap. Het is het volk van de straat. Doorgaans is dat gespuis. Zo hier ook.
Maar ze komen dan toch maar! Ze leggen de uitnodiging niet naast zich neer. 't Is een merkwaardige optocht. Moet dat zó aan de tafel van de Koning? Op een bruiloft moeten de gasten er toch goed uitzien? Als bruidspaar verwacht je niet anders.
De gasten moeten verzorgd zijn. Dat geldt zeker aan het koninklijk hof Gelukkig dat de Koning Zelf voor kleding zorgt. Voor iedereen is een bruiloftskleed beschikbaar. Zijn garderobe is groot genoeg om elke gast te kleden. De lompen gaan uit. De stinkende kleren gaan bij de vuilnis.
De Koning weet als geen ander voor Zijn gasten te zorgen. Bruiloftskleren worden verstrekt. Wat geweldig wanneer je als man, vrouw van de straat kunt aannemen. Wanneer je niet te hoogstaand bent om je laten kleden door de Koning Zelf.

Bruiloftskleren. Witte klederen. Dan gaat het om reinheid. Heiligheid. Een leven door het geloof Een leven dat vruchten voortbrengt van bekering. Bruiloftsgasten zijn te herkennen. Die lopen er niet sjofeltjes bij. Die vallen op. In gunstige zin dan. Wat betekent het om God te dienen, als het je leven niet verandert? Als niets je onderscheidt van het grauwe uniform van de wereld Bruiloftsgasten springen eruit. Zij dragen hun kleding tot eer van de Koning. Een verschoten spijkerpak op de bruiloft past niet. Daarmee geef je een signaal af: U interesseert mij niet. Ik respecteer U niet.
Wie de Koning eer aan wil doen moet gekleed komen.
Doet Christus aan, zegt Paulus! Leef van Zijn werk. Verberg je in Hem. Schuil onder Zijn vleugels. Hul je in Zijn gerechtigheid....
Onze Heere vertelt deze gelijkenis om ons aan te sporen. Niet om ons terug te laten zinken in moedeloosheid en wanhoop. Zo van; ik heb toch dat bruiloftskleed niet. Of ik zal wel niet uitgenodigd zijn.
Nee - deze gelijkenis, die spant tussen hoogtepunt en dieptepunt, dient om wakker te schudden. Dient om het glashelder te maken; de bruiloft is gereed, en het bruiloftsklééd is gereed.
Beledig Hem niet.
Drijf Hem niet tot toorn.
Maak gelovig gebruik van de uitnodiging: Kom tot de bruiloft!

Ds. P.L.D. Visser

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen