Marginaal?

Het huwelijk is heilig. Maar niet in de kerkorde
De trio-synode heeft een uitspraak gedaan over het huwelijk. Die moet voorlopig de kou uit de lucht nemen. Een waarheid is vastgesteld: het huwelijk is een verbond van liefde en trouw voor Gods aangezicht, dat heilig gehouden moet worden. De definitie is niet duidelijk. Een verbond tussen wie en wie? In Den Haag pleit men voor het gebruik van de aanduiding ook voor andere relaties dan die tussen man en vrouw. Die moeten vanzelf ook heilig gehouden worden. Ze kunnen, wanneer ik de zaak goed heb begrepen, ook een huwelijk genoemd worden. In de klassiek-gereformeerde kerkorde werd een huwelijk altijd opgevat als een duurzame relatie tussen man en vrouw, een inzetting die God behaagt waarom Hij ook aan de getrouwden zijn hulp en bijstand altijd wil bewijzen, ook wanneer men zulks allerminst verwacht. Met die uitspraak kun je uit de voeten. Zo kon het huwelijk ook in de kerkorde worden opgenomen. De verklaring die de trio's nu hebben gedaan kon iedereen vrijwel bevredigen. De mensen die er een rechte uitspraak in zien voor een echt huwelijk, kunnen denken dat hun visie tenminste door de synode wordt aangehangen. Degenen die perse ertegen waren om zoiets in de kerkorde op te nemen, kunnen ook tevreden zijn. Hun standpunt blijft open naar alle kanten en de kerk zal zeggen dat het OK is. Wie nog aarzelde heeft nu een reden om tenminste rechtop te gaan zitten. De synode heeft gesproken. Maar zij heeft niets gezegd. De zaak blijft zo als zij was: buiten de kerkorde. Elck wat wils, een profijtelijke regel voor een kerk die de midden-orthodoxie voorbij is.

Het blijft: verenigd protestants
Ook wie nog een sprankeltje hoop had dat de nieuwe kerk althans in de naam op de klank af nog iets hervormds zou houden is teleurgesteld. Het blijft Verenigde Protestantse Kerk in Nederland. Vooral het „Verenigde" doet goed aan, na al de kwesties die er nu geweest zijn. In naam is men geünieerd. Op welke manier is voor de buitenstaander niet helemaal duidelijk. Want men deinsde terug voor het hervormde, ook voor het gereformeerde, en niet minder voor het lutherse in de naam. Zo bleef iets over van een protestantse kerk. Die zal men in de wereld niet zo gemakkelijk op grote schaal vinden. Protestants was een aanduiding op het vlak van de politiek. De vorsten die met de Hervorming meegingen protesteerden. Ze waren niet voor, maar tegen de rijksordeningen. We kennen de aanduiding die aan vrijzinnigheid herinnert. Protestantenbond, een gezelschap dat niet stond te springen om de zaken confessioneel aan te pakken. Wellicht gaf die idee de doorslag. Van confessies hebben de hervormden en ook de gereformeerden niet meer een hoge dunk. Op papier mag er wel iets van overblijven. Maar de werkelijkheid is anders. Zo tobt men voort, samen op weg. Waarheen eigenlijk? Een huwelijk van kerken buiten de orde van Schrift, belijdenis en kerkorde.

W. van 't S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen