Je wordt geroepen!

De zomerperiode is bij uitstek een periode van herbezinning, om over nieuwe en eerder gemaakte keuzes na te denken. De verwachting daarbij is dat de keuzes die wij maken ervoor zorgen dat we de goede weg inslaan. De meeste jongeren die onlangs geslaagd zijn hebben al een keuze voor een vervolgopleiding of eerste werkgever gemaakt. Het proces om tot de juiste keuze te komen is niet altijd eenvoudig. Er zijn zoveel opleidingen waaruit gekozen kan worden en de verschillen daartussen zijn soms zo marginaal, dat het ondoenlijk is om deze keuze onderbouwd en weloverwogen te maken. Soms zou ik zoekende jongeren iets van de vanzelfsprekendheid gunnen waarmee oudere generaties een beroepskeuze maakten. Als je een eeuw geleden in een bakkersgezin geboren werd, was het de normaalste zaak van de wereld dat je bakker werd. Voor wie op een schommelende boot geboren werd was het hoogste ideaal om ooit een eigen schip te mogen varen.

Beroep of roeping

Wat ik jongeren nog meer dan deze vanzelfsprekendheid gun, is een kring van wijze (groot)ouders die hun raad geven om tot een goede, bij hen passende keuze voor school of beroep te komen en daarbij over eigen keuzes en beroep heen kunnen kijken. De meeste beroepen worden niet direct vanuit een specifiek roepingsbesef uitgeoefend. Soms komt er iets op je pad en dat pak je in vertrouwen op. De stem uit de hemel lijkt er vaker niet dan wel te zijn. Wie er te sterk naar verlangt, kan daarmee God overvragen of voor de voeten lopen.

Tekort aan geroepenen

In een aantal kerkgemeenschappen is er oprechte zorg over het teruglopend aantal mensen dat een roeping tot het ambt of een andere taak in de kerk ervaart. Binnen een aantal kerkverbanden heeft dat tot een zogenoemde roepingenzondag geleid. Ieder jaar is in de Rooms-Katholieke Kerk de vierde zondag na Pasen roepingenzondag en sinds een aantal jaren wordt daarnaast in november ook een nationale roepingenweek gehouden.

De Nederlandse Gereformeerde Predikantenopleiding vroeg al een aantal jaren aan het begin van het jaar aandacht voor een roepingenzondag. Vanaf 2020 gebeurde dit samen met de TU uit Utrecht (voorheen Kampen), om op deze dag aandacht te vragen voor roepingen in de kerken: ‘Iedereen kan geroepen zijn tot een bepaalde taak. Dat kan wel eens een last zijn maar het kan ook vreugde en voldoening bieden’. Vanuit de zorg over het grote aantal PKN-predikanten dat binnen afzienbare tijd met emeritaat gaat, deden de jongere voorgangers Mark de Jager en Gert de Kok rond Pasen van dit jaar een oproep om ook binnen de PKN een roepingenzondag te houden. Binnenkort raken veel gemeenten vacant en deze zullen maar moeizaam een nieuwe predikant weten te vinden. Deze oproep kreeg de steun van het moderamen van de PKN-synode en dit resulteerde in een eerste roepingenzondag op 28 mei 2023: eerste pinksterdag.

Lage instroom van studenten

Ik zal niet direct zeggen dat het fenomeen van een roepingenzondag binnen de CGK ingevoerd moet worden, maar het is wel naïef om te veronderstellen dat de onderliggende problematiek de CGK voorbij gaat. Een aantal weken geleden werd door het curatorium van de TUA de zorg geuit of er wel aanmeldingen voor het admissieexamen zouden komen. Gelukkig weten we nu dat er drie broeders toegelaten zijn, maar je hoeft geen statisticus te zijn om te zien dat bij een dergelijk aantal instromende studenten het predikantencorps van de CGK verder zal slinken.

Deze krimp komt boven op het aantal vacatures dat al bestaat: op een totaal van 180 kerken kennen we ongeveer 110 gemeentepredikanten en een kleine 80 vacante posities. Uiteraard kunnen we dat laatste getal relativeren door te wijzen op de kleine(re) kerken die de kosten van een eigen predikant niet kunnen dragen, maar lopen we dan niet te gemakkelijk weg voor de nood in het eigen kerkverband? En buiten het ambt van predikant is het toch ook voor veel kerkenraden een grote zorg om mensen te vinden die in het ambt willen dienen of van een werkgroep deel willen uitmaken?

Roepen om geroepenen

Dat ik hierboven de roepingenzondag in een aantal kerkverbanden aanhaalde zou af kunnen leiden van waar het echt om moet gaan. Het aanwijzen van een zondag als bijzondere dag kan ons – met de beste bedoelingen – geestelijk lui maken. Er is toch geen reden om ons gebed uit te stellen tot er een roepingenzondag is aangewezen? De nood is voldoende hoog om hier direct na het lezen van deze bijdrage al een nieuwe impuls aan te geven. Gewoon aan de keukentafel. Maar ook door niet alleen in de vacante gemeenten, maar ook in de kerken waarin alle vacatures zijn vervuld, te bidden om jongeren die zich geroepen weten om dienaar van het Woord van God te worden. En voor wie dit ambt – om welke reden dan ook – onbereikbaar is, is er nog zoveel ander mooi werk in en rond het koninkrijk van God, dat misschien wel als een ‘gewoon beroep’ of zelfs een ‘domme taak’ gezien wordt, maar in Gods ogen van onschatbare waarde kan zijn.

Als God roept zeg je ja!

Wie wakker is en naar Gods leiding zoekt, zal vroeg of laat geroepen worden. Niet altijd plotsklaps zoals bij Samuel, Abraham of Paulus. Misschien wel vaker langs een geleidelijke weg, wat het curatorium van de TUA er onlangs toe bracht het admissie-examen als een traject te willen benaderen. God roept vaak anders dan wij vinden dat Hij moet doen. Ook eenvoudig door middel van andere mensen. Maar een ding is zeker: hoe God ook roept, je kunt er alleen maar ja tegen zeggen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen