‘Fujimura is ervan overtuigd dat God ook door middel van de kunsten Zich kenbaar maakt’

De wereldberoemde kunstenaar Makoto Fujimura (zie ook www.makotofujimura.com/art) maakte furore met slow art kunst en zijn toepassing van eeuwenoude Japanse kunstvormen, waaronder de Kintsugi-techniek. Deze techniek bestaat uit het repareren van gebroken keramiek met goudverbindingen. Door deze ‘rommelige’ vorm van herstel, worden de sporen en littekens opgenomen in een nieuw proces van scheppen, waarbij de kunstenaar de sporen en littekens van een product benadrukt, waardoor het nieuwe schoonheid ontvangt.

Zijn visie op de relatie tussen kunst en theologie brengt hij onder woorden in een boek dat in 2021 verscheen en recent in een Nederlandse vertaling op de markt kwam, waarvan de ondertitel luidt: Een theologie van creatie. Daarmee wil Fujimura een tegenwicht bieden in een cultuur (en theologie) die wordt beheerst door informatie en data. Het is uiteindelijk een protest tegen het totalitaire van de Verlichting, tegen het nuttigheidsdenken dat gezorgd heeft voor een onderdrukking van creativiteit. Het dominante rationalisme van de westerse wereld heeft ook zijn invloed op christenen, wanneer de inhoud daarvan een rationalistische reductie ondergaat.

Fujimura is ervan overtuigd dat God ook door middel van de kunsten Zich kenbaar maakt. Zijn beroep op Bezaleël en Aholiab (Exodus 25), als eerste voorbeelden van mensen die vervuld met de Heilige Geest scheppend bezig waren, klinkt overtuigend. Kunst is een vorm van het streven naar een integratie van het ware, het schone, het goede. Zo kan christelijke kunst werkelijk bijdragen om de heerlijkheid van God te verbeelden. Theologisch gezien verwerkt Fujimura het gedachtegoed van de Amerikaanse theoloog Tom Wright. Deze benadrukt dat christen-zijn uitkomt in het meewerken aan een transformatie van de samenleving. Fujimura vind ik daarin realistischer dan de op dit punt toch wel optimistische theologie van Wright.

Het lezen van het boek van Fujimura werkt als het kijken naar slow art. Langzaam openen zich perspectieven die ons als christenen kunnen helpen om op een nieuwe manier naar creativiteit en kunst te kijken. Bovendien steekt het expressieve christelijke geesten een hart onder de riem en stimuleert het christelijke kunstenaars om hun talent voor kunst in te zetten. In de gereformeerde traditie kunnen we (onbedoeld) een risico lopen om andere zintuigen dan het oor onder te waarderen. Daarom is het mooi als kunstenaars kunnen bijdragen (in taal, muziek en schilderkunst) aan bezieling door de taal van schoonheid en majesteit te hanteren. Zo helpt ze ons in een ‘lelijke wereld’ te verwonderen over verlossing en vernieuwing.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen