Burger van twee werelden

In politiek opzicht is dat een belangrijke vraag. In geestelijk opzicht ook. Want een christen hééft een dubbel paspoort: dat van het koninkrijk der Nederlanden en dat van het Koninkrijk der hemelen. En over dat Koninkrijk der hemelen gaat het in de Bergrede (Mattheüs 5-7) waar we ons in enkele Bijbelstudies verder in willen verdiepen. In de Bijbelstudie van vandaag gaat het over de burgers van dat Koninkrijk.

Anders

Hun afkomst overstijgt ras en natie, taal en stam. Het is het volk van wie God hun Heere is, gekocht en betaald door het bloed van Christus, Hem volgend door de kracht van de Geest. En ja, de loyaliteit aan het Koninkrijk der hemelen weegt voor hen zwaarder dan welke aardse nationaliteit ook. Maar toch zijn het de beste burgers. Er is een brief uit de 2 ^e eeuw, geschreven aan ene Diognetus, waarin met verbazing die combinatie wordt beschreven: ‘ze wonen in een eigen vaderland, maar als vreemdeling’, ‘zij wonen op aarde, maar zijn thuis in de hemel’, ‘zij gehoorzamen de heersende wetten maar overtreffen ze in hun eigen leven’.

Dat betekent helaas niet dat de wereld christenen liefheeft. In diezelfde brief staat erbij: ‘zij hebben iedereen lief, maar worden door iedereen vervolgd’, ‘hoewel zij goeddoen, worden zij gestraft als misdadigers’. Ook al zijn de kinderen van God als het goed is, door het werk van de Heilige Geest, nederige, vriendelijke mensen, toch vinden niet-christenen christenen vaak vervelend. Dat komt omdat het voor hen duidelijk wordt dat christenen anders zijn. Petrus schrijft bijvoorbeeld zijn brief aan gelovigen die door hun geloof in Christus ‘vreemdelingen’ geworden zijn voor hun omgeving (1 Petrus 1:1). Daarom ‘bevreemdt’ het hun omgeving dat ze niet meedoen met het leven van de wereld, waardoor ze zich vervolgens tegen de christenen keren (1 Petrus 4:4).

Hierdoor vallen christenen op (hopelijk geldt dat ook van ons): ze zijn en doen anders dan de wereld waarin ze leven. Dat komt omdat ze anders gemaakt worden door hun verbondenheid aan de Heere Jezus Christus. Doordat ze Hem volgen en dienen, gaan ze op Hem lijken. Ze worden innerlijk veranderd door Zijn Heilige Geest tot eer van God de Vader. En daarom zijn ze zalig.

Bergrede

Daar begint Jezus de ‘Bergrede’ mee, de rede die Hij - als eens Mozes - houdt op een berg. In de Bergrede legt Hij de grondwet van het Konin krijk der hemelen uit. In het hoofdstuk hiervoor heeft Jezus Zijn discipelen geroepen en ze zijn Hem gevolgd. Daarmee is er een beslissende verandering in hun leven gekomen. Paulus noemt dat ergens dat ze zijn ‘getrokken uit de macht van de duisternis en overgezet in het Koninkrijk van de Zoon van Zijn liefde’ (Kolossenzen 1:13). Ze zijn uit genade burger geworden van Gods Koninkrijk, door het geloof in de Heere Jezus. Maar wat betekent dat nu? Wat houdt het in bij Jezus te horen en zo aangenomen te zijn tot kind van God de Vader? Dat legt Jezus verder uit in de Bergrede. Het is belangrijk om te zien dat de Bergrede bedoeld is voor mensen die Jezus volgen. Het is niet de bedoeling om aanwijzingen te geven over hoe je in Gods Koninkrijk kunt kómen, maar om als wedergeboren burgers in Gods Koninkrijk te léven. En als Jezus dan begint met de Bergrede schetst Hij met blijdschap het veranderde karakter van de kinderen van God in Mattheüs 5:3-12 en geeft er rijke beloften bij. Wij noemen dat wel de zaligsprekingen.

Foto

Vergelijk de zaligsprekingen met een serie foto’s. Het zijn acht of negen verschillende foto’s. Maar het zijn wel dezelfde personen die erop staan. Jezus beschrijft hier wat voor soort mensen er nu precies in het Koninkrijk leven en in welk opzicht ze anders zijn. Als je goed naar die foto’s kijkt, zie je foto’s van ellendige, arme, vriendelijke en vervolgde mensen. Midden in deze wereld waarin het recht van de sterkste geldt en waarin je voor jezelf moet opkomen, ‘anders doet niemand het’ – midden in deze wereld zijn uitgerekend deze zwakke, zondige mensen de gelukkigste. ‘Zalig zijn zij.’ Het woord voor ‘zalig’ is het woord dat te maken heeft met hemels geluk. Het gaat daarbij niet om gevoel, maar om een verklaring van iemands situatie. De mensen die in Gods Koninkrijk horen zíjn zalig, zo zegt Jezus. Je wordt door de Koning van Gods Koninkrijk als het ware gefeliciteerd, niet met je prestatie, maar met Zijn gratie (genade), met wie je bent geworden en nog meer zult worden door Zijn Heilige Geest.

De mensen daar op de berg aan de noordkant van het Meer van Galilea kenden die uitdrukking ‘zalig’ wel. Die kwam vaak voor in de Psalmen. Denk aan Psalm 1: ‘Welzalig de man die niet wandelt in de raad van de goddelozen’, of Psalm 32: ‘Welzalig de mens van wie de overtreding vergeven is’, of Psalm 84: ‘Welzalig de mens van wie de kracht in U is’, ‘Welzalig de mens die op U vertrouwt’. Die mensen zijn werkelijk, hemels gelukkig, die hun heil en geluk bij de Heere zoeken en bij Hem alleen.

Karakter

Jezus begint met de karaktertrek van Gods kinderen dat ze ‘arm van geest’ zijn (vers 3). Ze hebben over zichzelf geleerd dat ze niets hebben om voor God mee te kunnen bestaan. Ze zijn arm geworden in zichzelf. Ze herkennen zich in bijvoorbeeld Psalm 70:6 ‘Maar ik ben ellendig en arm; o God, kom spoedig tot mij’. Ze herkennen zich in de tollenaar in de gelijkenis van Jezus in Lukas 18:9-14, die bad: ‘O God, wees mij, de zondaar, genadig’. Ze herkennen zich in de Kananese vrouw die zich vergeleek met de hondjes (Mattheüs 15:27) en in Asaf die van zichzelf zei dat hij een redeloos dier was (Psalm 73:22). Dat is het eerste en belangrijkste kenmerk dat Jezus noemt. Want alleen vanuit die houding wordt duidelijk dat ze hebben leren leven van genade: ze krijgen wat ze niet verdienen en ze krijgen niet wat ze wel verdienen. Zij belijden niets te hebben, nergens recht op te hebben, maar juist zij zijn gelukkig omdat ze het Koninkrijk der hemelen zullen erven.

Daarna zegt Jezus dat ze treuren (vers 4). Daarmee bedoelt Hij: verdriet hebben over de zonde en de gebrokenheid in hun eigen leven en in deze wereld. Zij zullen troost ontvangen omdat ze in Jezus de balsem van Gods genade kennen, van Zijn vergeving, van Zijn ontferming. En zo komt het dat ze ook zachtmoedig zijn (vers 5), vriendelijk. Wie van genade leeft, wordt genadig naar anderen. Ze verloochenen zichzelf, ze kijken vol ontferming naar anderen, want zo keek God naar hen. Dat heeft weer tot gevolg dat je in hun leven merkt dat ze gerechtigheid liefhebben en ernaar verlangen (vers 6). Ze willen dat er in de gebroken levens van anderen, waarover ze zich ontfermen, verandering komt. Ze willen dat wat scheef en krom ligt, weer wordt rechtgezet, dat mensen tot hun recht komen, doordat ze ook leren leven van Gods genade en liefde in Christus.

Opvallend

Het is wel duidelijk dat wie bij Jezus hoort, opvalt in deze wereld. Toegewijd aan God en Zijn Rijk. Steeds weer en steeds meer. Ze gaan op Jezus lijken (vers 8-9) en delen in Zijn lot (vers 10-12). De wereld moet hen niet. Maar God redt hen. Zij zijn zalig. Zij zijn werkelijk gelukkig. Want ze horen bij Hem.

GESPREKSVRAGEN

Hoe kun je weten of je bij het Koninkrijk der hemelen hoort? Hoe is dat bij jou?

Merkt jouw omgeving dat je anders bent? In wat voor opzicht?

Waarom is het belangrijk dat alle zaligsprekingen over dezelfde personen gaan en niet over verschillende personen?

Hoe kun je als christen groeien in de karaktertrekken van Mattheüs 5:3-12?

Welke belofte in de zaligsprekingen spreekt jou het meeste aan en waarom?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen